وقتی همه چیز از هم می پاشد

ترس تجربه ای فراگیر است . چیزی که حتی کوچک ترین حشره هم آن را احساس می کند قتی در برکه های کنار اقیانوس تنی به آب می زنیم و انگشت مان را به بدن نرم و آزاد شقایق های دریایی نزدیک می کنیم . آن ها بسته می شوند . همه ی موجودات به گونه ای غریزی چنین اند . این که هنگام روبه رو شدن با ناشناخته ها احساس ترس می کنیم چیز بدی نیست این موضوع جزئی از زنده بودن است و در میان همه ی ما مشترک . ما به احتمال تنهایی . مرگ و این که چیزی برای چنگ زدن و تکیه کردن نداشته باشیم واکنش نشان می دهیم . ترس واکنشی طبیعی به نزدیک تر شدن به حقیقت است .